Le grand restaurant (1966)

Pan Septime (Louis de Funès) prowadzi ekskluzywną restaurację na Polach Elizejskich. W jego lokalu można zjeść najbardziej wyszukane potrawy i być pewnym nieskazitelnej obsługi. Do dyspozycji gości jest dwóch kierowników sal, sześciu kelnerów, znakomicie wyszkolonych i gotowych na każde skinienie szefa. U Septima bywają baronowie, książęta, ministrowie, sekretarze stanu. Nic więc dziwnego, że bawiący z oficjalną wizytą we Francji prezydent pewnego południowoamerykańskiego państwa, Novales, również ma zamiar zjeść tam kolację.

Septime przygotowuje się, by godnie powitać zapowiedzianego na wieczór gościa. W końcu jego lokal to wizytówka Francji, symbol tradycji francuskiego restauratorstwa. Niezbędna jest więc przeprowadzona in cognito kontrola jakości pracy kelnerów. Szef pojawia się w restauracji w przebraniu, jako wyjątkowo uciążliwy gość. Swoim zachowaniem doprowadza wkrótce paru swoich pracowników do załamania nerwowego. Wszelkie spostrzeżenia o ich nieodpowiednim zachowaniu zapisuje skrzętnie w czerwonym notesiku. Ponieważ kontrola wypada niepomyślnie, Septime organizuje na zapleczu przyspieszoną musztrę kelnerską, a niepokornym wymierza bardzo dotkliwe kary.

W końcu nadchodzi oczekiwany wieczór, a wraz z nim w lokalu pojawia się, wraz z obstawą, sam dostojny gość. Obsługa gnie się w ukłonach, naprędce zorganizowana trzyosobowa orkiestra odgrywa nieco fałszywie hymn narodowy prezydenta Novalesa, a na stół wędrują kolejne dania. Ukoronowaniem kolacji ma być deser, specjalność zakładu, o nazwie piramida a la Septime. Deser jest płonący, więc by goście mogli w pełni docenić kunszt kucharzy na sali gasną światła. Gdy się ponownie zapalają, okazuje się, że dostojny gość zniknął. Sprawa staje się głośna, a skandal grozi nie tylko dobrej sławie lokalu, ale również interesowi państwa.

Prowadząca śledztwo policja uważa, że polityk został uprowadzony. Funkcjonariusze sądzą, że Septime współpracował z porywaczami. Komisarz policji grozi, że jeśli nie pomoże w ujęciu sprawców, doprowadzi do zamknięciu lokalu. Wręcza restauratorowi zdjęcia kilku terrorystów, prosząc, żeby go powiadomił, jeżeli zauważy któregoś z nich. Jednocześnie komisarz obmyśla ryzykowny plan schwytania porywaczy i wykorzystuje do tego o niczym niewiedzącego Septima. Własne poszukiwania rozpoczyna także piękna sekretarka porwanego prezydenta .

W jednej z początkowych scen Septime dyktuje przepis na suflet ziemniaczany. Przy tej okazji zostaje upodobniony do Hitlera.